واگویه هایم

هزاران دهقان برای آمدن باران دعا کردند،اما خدا فکر کودکی بو د که چکمه هایش سوراخ داشت.

واگویه هایم

هزاران دهقان برای آمدن باران دعا کردند،اما خدا فکر کودکی بو د که چکمه هایش سوراخ داشت.

دریا دل

حـسـرت نـبــرم  بـه  حــال  آن  مـــرداب 

  

 

 

 

 

 

حـسـرت نـبــرم  بـه  حــال  آن  مـــرداب 

 

کــه  آرام   درون دشـت  خـفـتــه اسـت  

 

دریـایـــم و نیـسـت بـاکــــم  از طـــوفـان 

 

دریـا همـه عمـر خوابـش آشـفتـه اسـت   

 

 

جطور می شود دریا دل شد؟  

 

چگونه می شود دلی داشت که  تمام عالم را  

 

 در خودش جا بدهد و تکان نخورد؟  

 

دلی که داشتن ونداشتن تفاوتی در او ایجاد نکند؟  

 

چطور می توانیم ظرفمان را بزرگ کنیم ، 

 

 

آنقدر که هیچ وسعتی مگر  عظمت و نام  و یاد خدا  

 ،  

 آن را پر و سرشار نکند؟  

 

چطور می توانیم ؟  

 

 چطور میتوانیم؟!! 

 

                                          « خدایا این توفیق نصیب ما بگردان»

 

 

                              

نظرات 1 + ارسال نظر
هادی دوشنبه 13 اردیبهشت 1389 ساعت 21:37 http://parishooni.blogsky.com/

سلام گل پرپرشده
این خواسته شدنیه فقط یه کم تلاش می خواد
شاید شروعش سخت باشه ولی لذتش باعث ادامه راه می شه
سعی کن و منو هم دعا کن
ایام به کام

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد