واگویه هایم
هزاران دهقان برای آمدن باران دعا کردند،اما خدا فکر کودکی بو د که چکمه هایش سوراخ داشت.واگویه هایم
هزاران دهقان برای آمدن باران دعا کردند،اما خدا فکر کودکی بو د که چکمه هایش سوراخ داشت.درباره من
ابر برجسب
نیایشجدیدترین یادداشتها
همهبایگانی
- اردیبهشت 1395 1
- اسفند 1393 1
- دی 1393 1
- تیر 1393 1
- بهمن 1392 1
- دی 1392 1
- آذر 1392 1
- مهر 1392 1
- مرداد 1392 1
- خرداد 1392 1
- اردیبهشت 1392 2
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 1
- بهمن 1391 2
- دی 1391 1
- آذر 1391 1
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 3
- اسفند 1390 1
- مرداد 1390 2
- تیر 1390 1
- فروردین 1390 1
- دی 1389 1
- آبان 1389 1
- شهریور 1389 1
- مرداد 1389 1
- تیر 1389 2
- خرداد 1389 3
- اردیبهشت 1389 3
- فروردین 1389 3
سنگ مزار
سنگ مزار
الا ، ای رهگذر !
منگر ! چنین بیگانه بر گورم
چه می خواهی ؟
چه می جویی ،
در این کاشانه ی عورم ؟
چه سان گویم ؟ چه سان گریم؟
حدیث قلب رنجورم ؟
از این خوابیدن در زیر سنگ
و خاک و خون خوردن
نمی دانی !
چه می دانی ، که آخر چیست منظورم
تن من لاشه ی فقر است
و من زندانی زورم
کجا می خواستم مردن !؟
حقیقت کرد مجبورم
چه شبها تا سحر عریان ،
بسوز فقر لرزیدم
چه ساعتها که سرگردان ،
به ساز مرگ رقصیدم
از این دوران آفت زا ،
چه آفتها که من دیدم
سکوت زجر بود
و مرگ بود
و ماتم و زندان
هر آن باری که
من از شاخسار زندگی چیدم
فتادم در شب ظلمت ،
به قعر خاک ، پوسیدم
ز بسکه با لب مخنت
زمین فقر بوسیدم
کنون کز خاک فم پر گشته
این صد پاره دامانم
چه می پرسی که چون مردم ؟
چه سان پاشیده شد جانم ؟
چرا بیهوده
این افسانه های کهنه بر خوانم ؟
ببین پایان کارم را
و بستان دادم از دهرم
که خون دیده ، آبم کرد
و خاک مرده ها ، نانم
همان دهری که بایستی
بسندان کوفت دندانم
به جرم اینکه انسان بودم
و می گفتم : انسانم
ستم خونم بنوشید
و بکوبیدم به بد مستی
وجودم حرف بیجایی شد
اندر مکتب هستی
شکست و خرد شد ،
افسانه شد ،
روزم به صد پستی
کنون ... ای رهگذر !
در قلب این سرمای سر گردان
به جای گریه :
بر قبرم ،
بکش با خون دل دستی
که تنها قسمتش زنجیر بود ،
از عالم هستی
نه غمخواری ،
نه دلداری ،
نه کس بودم در این دنیا
در عمق سینه ی زحمت ،
نفس بودم در این دنیا
همه بازیچه ی پول و هوس بودم
در این دنیا
پر و پا بسته مرغی در قفس بودم
در این دنیا
به شب های سکوت کاروان تیره بختیها
سرا پا نغمه ی عصیان جرس بودم
در این دنیا
به فرمان حقیقت رفتم اندر قبر ،
با شادی
که تا بیرون کشم از قعر ظلمت
نعش آزادی
اسباب رضوان خدا و رضایت آدمى
«ثَلاثٌ یَبْلُغَنَّ بِالْعَبْدِ رِضْوانَ اللّهِ تَعالى:کَثْرَةُ الاِْسْتِغْفارِ، وَلینُ الْجانِبِ، وَ کَثْرَةُ الصَّدَقَةِ وَ
ثَلاثٌ مَنْ کُنَّ فیهِ لَمْ یَنْدَمْ: تَرْکُ الْعَجَلَةِ وَ الْمَشْوَرَةِ وَ التَّوَکُلِّ عَلَى اللّهِ عِنْدَ الْعَزْمِ
سه چیز است که رضوان خداوند متعال را به بنده میرساند:
1 ـ زیادى استغفار،
2 ـ نرم خو بودن،
3 ـ و زیادى صدقه.
و سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند، پشیمان نشود:1
ـ ترک نمودن عجله،
2 ـ مشورت کردن،
3 ـ و به هنگام تصمیم، توکّل بر خدا نمودن.
عرض ادب وتبریک به محضرمبارک حضرت صاحب الزمان (عج)وشمابزرگوار به مناسبت میلاد باسعادت امام محمد تقی علیه السلام
میلادتان مبارک
ممنون از لطف حضرت عالی اعیاد شعبانیه هم بر شما مبارک